Kerana Seketol sabun May…

Saya takkan lupakan kisah silam ini sampai bila –bila pun..takan..

Dalam banyak kenangan ketika saya masih kecik.. kenangan inilah sering flash back kat dalam pale hotak nieh.. kisah tragis saya.. saja jer lah nak kongsi  di Luar Sana..

Ermm.. ceritanya bermula begini.. masa tue saya berumur lebih kurang 10 tahun.. mungkin.. Pagi-pagi lagi mak  dah kejutkan.. “ cepat bangun.. kita nak pergi batu pahat.. mandi kolam.. Masa tue memang mandi kolam tue acara paling dinantikan kami adik beradik.. suka sangat nieh..adik-adik pun dah mak mandikan.. sayalah yang terhegeh-hegeh nak mandi..

Masa tengah mandi tu, seronok sangat lah nie, terloncat-loncat.. tergedik-gedik.. maklumlah nak pergi mandi kolam di kolam batu pahat…  tengah pegang sabun ketul may dalam licin-licin berbuih sabun tue.. terlepas le plak dari gengaman tangan.. plup!.. alamak tengelam wehhh..

Sabun mandi jatuh dalam jamban maaa… jamban duduk okay.. dan yang tak boleh blah, jamban tu tersumbat dan tahi-tahi berampungan (masalah ini sangat lama dan orang dewasa tiada sapa amik tahu).. korang.. macam nie.. saya tak sanggup okay nak amik dengan tangan.. sudahnyer saya cepat-cepat mandi dan keluar dari bilik air tueh.. aiseh.. confirm kantoi pasal mak saya tak mandi lagi!!!!

“Ana.. mana sabun! ,” mak tanya saya.. mak memang bengis dan garang time tue.. saya sangat takut time tue tapi saya jawab  “ mak.. sabun jatuh dalam lubang taik tue,”. Mak mula mengamuk sakan dan menjerit-jerit..  “aku tak kira.. hang amik jugak.. hang amik sampai boleh lagi tak boleh hang jangan keluaq,” jengil mak sambil mak hentakkan kaki dia kat lantai.. saya takut sangat time tue okay..

Bila nak masuk bilik air tue, lalu depan mak saya tue, sempat lagi mak saya bagi penampar sedas dua… sakit wehhhh.. pedih sangat..  Tapi saya tak menangis…. Mak siap bagi plastik suruh balut tangan.. korang ingat saya sanggup.. tan sanggup.. saya hanya bertenggek saja kat tepi jamban tu sambil merenung-renung tahi-tahi yang berampungan tue.. ewwkkk gelinyer.. gelimattt..geli matt.. matt matt..matt…

Sekali bunyi berdentum kuat.. takut dah saya nie mak saya tengah sepak pintu bilik air.. saya tak bukak pasal takut nak mam… tapi mak saya berjaya menerajang pintu sampai boleh bukak.. memang time tue mak pukul saya sekuat hati.. mama tak kena.. muka, badan, paha, kaki.. semua kena.. marah sangat mak hanya kerna saya jatuhkan seketul sabun may tue…

Masa tue saya menangis teresak-esak lah… mak sampai hati cakap macam nie.. “ hang pi duk ngan abah hang, hang keluaq dari rumah nie..duk sini menyusah aku ja.. sabun seketui pun hang tak boleh nak pegang.. awat hang nie ana..! ,” . Saya pun berlari keluar rumah lepas tu saya duduk kat luar bilik belakang (rumah semi-d kan ada tanah tepi..)

Ingat lepas ker.. mak saya carik.. tarik telinga pulak.. “la nie hang kemas barang hang.. hang bungkuis semua , hang pi keluar, pi kata bah hang, biar abah hang bela,” mak jerkah saya…

Dalam bilik tue, saya ambik beg-beg plastik.. kaler merah dan kaler kuning saya angkut semua baju saya masuk beg plastik dalam keadaan teresak-esak..  masih sempat fikir.. mana ada duit.. nak pi kat abah macamana nie.. lama saya duduk kat dalam bilik tue.. pastu saya bangun.. terus bukak pintu sikit..

“mak.. nak duit tambang.. macamana nak pi kata bah, ana takdak duit.. mak tipon abahlah suh amik ana.. baju dah kemas dah masuk dalam beg plastik. Terketar-ketar saya cakap dalam tangisan yang sedu itu..

Mak bangun dari kerusi dan masuk dalam bilik tengok beg-beg plastic yang saya dah ikat mati tue.. kalau ada kayu panjang saya boleh sangkut daaa.. hehehehe

Tetiba mak peluk saya dan minta maaf dari hujung rambut sampai hujung kaki dan kami berdua menangis teresak-esak.. mak kata mak tak sengaja nak buat saya macam tue.. dan akhirnya kami pergi juga kat kolam tue..

Walaupun saya nampak seronok kat kolam tue tapi  bila bermandi-manda time tu terkenang papa yang mak buat kat saya.. terus bergenang air mata.. korang.. saya terkenang sehingga ke hari ini.. ye kawan-kawan..  dan bila menulis nie pun bergenang air mata saya ini.. saya cuba lupakan tapi tak bolehlahhh…